मौह्वक डारु
डख्खिन टाइगर टपके स्वाझ नस्से मौह्वा टप्क । मै भिन्सारि टिन बजे बर्का बोर्या लेक पुग्जाउँ । बन्वम राहा लाग्के चर्याम चर्याम फे नि बाज । उहमार मै डख्नैह्याँ संघर्यन सङ सड्ड ढुक्कले मौह्वा बिन जाउँ ।
मै छोटिहँ रलसेफे डाइ महि ना जा छावा नि कहि । बरु अंगट्टिह उठाइ मौह्वा बिन जाइक लाक । बाबा बिहान्नि स्कुलिम काम कर चल्जाइट । बाबु सुट्ल रह, टब्बहँ मै चल्जाउँ मौह्वा बिन ।
मै जत्रा ढ्यार मौह्वा आनु, डाइ ओत्र खुसि हुइ । ओस्टक मौह्वा फे निम्झ्याइ भिरल रह । एकडिन डख्नैह्याँ संघर्यन नि गिल । टभुन मै अक्कल हुइलसे फे जिना सोच्नु ओ बन्वा उहँर पैला बह्रिनु ।
टिन्चर्वा छट्कबेर ‘ड्वाक्ड्वाँक्क’ आवाज सुन्नु । एक्ठो बन्सुर डौरट आइट डेख्नु । ओत्रकेल डेख्नु । बन्सुरा कब म्वार ठिहुन ठे कम्ह्वारल, पट्ट नि पैनु । म्वार ग्वारम बन्ढुकिक गोलि लागलसे फे जोरसे बठाइल । छम्ठु ट म्वार गडौरि जम्मा भिजगिल । मै मौह्वा बिन गिलक मनै फिरिक्क घर उहँर घुम्नु । नेङ्ना फे नकर्रा परटह ।
नंगरढ्याप नंगरढ्याप कर्टि घर जाइबेर अरघोरान बर्का मामा डेख्ल । ‘चट्टेरि का हुइल भान्जा । टुहाँर ग्वारा ट रक्टकेल बाट जे ।’ टबसम अज्रार होगिल रह । मामा आपन घ्याँचक पग्या छुटाके ग्वारम लट्पटा डेल ओ आपन उक्वारिम उठैल महिँ । मै जोर से चिल्ला चिल्ला रुइ नि सेक्लसे फे भसभस भसभस आँस खस्टह म्वार आँखिमसे ।
घर पुग्लि ट म्वार हालट डेख्के डाइ फे रुनछुन हो गिलि । सुटिक लुगा जराके खत्रम लगाडेलि, टभुन रकट नि ठम्टह । ‘मैह्यँ ट हुइटु भैया मौह्वा बिन पठुइया । टिन सालसे लौव जरावर नि लेल हुइ । याकर कापि, कलम नि हुइस । मौह्वक डारु बेच्के लेडेम कलक ट असिन होगिल । गरिबनके ट करम जो फुटल काहुँ ।’ डाइ रुइटलहि ओ बर्बराइटलहि ।
ठाकुरद्वारा, बर्दिया
