‘ कबिता ’
डाइ बाबा
पहुरा |
११ मंसिर २०७८, शनिबार
डाइ बाबा जरम देल सुन्दर धर्तीम,
अर्ती उपदेश डेटि कठ लागो पुत प्रगतिम ।
मेहनत कैक काम करी, नै हुईना हो बेलाहा,
छिपलपाकल पुर्खाहुकन नै कर्ना हो हेलाहा ।
मनै जरम पाक हम्र सभ्य बन सिखी,
अग्रजनके सैदानहन साहित्यम लिखी ।
डाइ बाबा डिउँडा हुईट कर पर्था सम्मान,
कब्बो जिन सोेँच हो भैयो हुकनके अपमान ।
धन सम्पत्ति जोर्ठ हुँक्र छाई छावनके लाग,
बुढापाम हुकनहन जिन बनैहो बैराग ।
सम्झपर्ठा बुझपर्ठा पुर्खनके मजा गुन,
ढेर सेवा सुसार चहथा जीन्दगीके सँझ्या जुन ।
सुन्दर फूला फुलैना बा नेपाली धर्तीम,
काम करी आग बढी पुर्खनके अर्तीम ।
जस्ट कर्बो क्रियाक्रम ओस्त बितथ जरम,
डाइ बाबनके सेवा कर्ना हमार हो धरम ।
जिन लागो युवाहुँक्र कुलत विकृतिम
मानव होक बाँची हम्र सभ्य सँस्कृतिम ।
बुढेसकालम डाइ बाबा खोज्ठ सहारा,
सेवासुसार कर पर्ना हमार अभिभारा ।
मेरैया, बर्दिया
