ऊ बठिनिया

भित्तपात्रोम लालसे लिखल डेख्बो घर जिना लागट ।
गाडीम का बैठ्बो 100 के स्पीड फे 40 लागट ।।
सस्सा नई करुइया एकठो ट मै फे हुइटु ।
जन्नीहे लग्ग का बलैबो, लजैटी एकचुटी डुर भागट ।।
जन्नी अस्टक लजाइट लजाइट एक लर्का पा डारल ।
ओहे मारे आजकाल डइजाहा पलङ्ग फे साँकिर लागट ।।
अस्टे अस्टे बात सोच्टी बरा पुरान स्कुटरम घर जाइटुँहु ।कामक सिलसिलाम नेपालगंज बैठ्ना मनैअफिस बिदा रहलबेलाघर जाइल कर्बो ।उ दिन घर जैना बेला अनुहार ट अपने हेरके गैल रहुँ ।बाँके व बर्दियाके सिमानम पर्ना मानखोलाका पुग्नु ।पनौटी लागल असक स्कुटर झ्या प्प बन्द हुइगैल ।स्टार्ट कर्ना कोसिस बहुट कर्नु नई सेक्नु ।उ दिन जन्नुि जन्नी फुस्लैइना से कर्रा काम डोसर फे रहट कैक।कुछ उपाय नई लागल स्कुटर हे अटो रिक्सम लडाके बल्ल बल्ल ग्यारेज पुगैनु । मिस्टरियाहे हाली हाली स्कुटर बना डेहक लाग अनुरोध कर्नु।आधा घण्टासम का हेरल का । ” आज नई बनि कैक ”जवाफ डेहल। ढिरे ढिरे सन्झ्याँ फे हुइ लागल रहे । हाली हाली घर पुगम कैक विङ्गर गाडीम बैठ्ना विचार कर्नु ।कई दिनक बाड् गाडीम बैठ्क जाइक बाटु । सोच्नु आज हल्का सेन्ट छिटिक लिउ, कहु एक दुई जे मिल जैठै कि !सुहाए ना बढाए करिया चस्मा लगाक लाल सलाम असक हात काउठैनु मोर आघे गाडी ठ्याठक्कन रोकल ।
” ब्रो, सिट ट खाली छैन नी कहाँ बस्ने हो ” का कनु ” अहिले मिलेर बस्दै गर्नु न अलि पर गएर सिट खाली भई हाल्छ नीदाई ” कैक खलस्या कहल ।
खाली भइ हाल्छ नी कहुइया खलसिस्या व काम भइ हाल्छ नीकहुइया कर्मचारीनके बात कबु कबु एक्क लागट ।
” अलि उता सर्नु न ” गाडीक सकेण्ड लाष्ट सिटम बैठल मनैनखलस्या काकहल ।
सिटम बैठल मनै भुनभुन कर्टी अपन चुट्टरके साइज घटैटीमोर लाग फे एक्क पंजारके चुट्टर अटइना मेरिक ठाउँ खाली करैनै।
ओहे बेला ” गाडीम अत्रा भरल मनैन डेख डेख्टी पता नी कहाँसेबैठ्ना मन लग्लक हो । जान परटा डोसर गाडी नई आई ” महिन सुनाए असक एकठो मनियाकहल।
स्कुटर बिगरक ओस्टे डिमाग खराब रहे ।झन उ मनिया अत्रा का कहल मोर ट सुलुग गैल ।
”बैठना रहर किहिन लागल बा ।मजबुरीसेबैठलबाटु ।असिन भिडभाडम का अपने रहरसे बैठल बातीमहिन कहटी।” रिसाक का कनु ।
महिन कहुइया मनिया अपन अपने आकुर करिया मु लगैटीचुपाइल ।यहाँ यि मनैनके ढिला हुइनाकेउ जुन ख्यास ख्यास कर्ना यार । जान परटा ओकर कानुम बैठ गैल बाटु ।हुइना टओकर कना फेजायजे रहिस ।लेकिन समय ओस्ट परल का कर्ना हो ।फे सोच्नु फोकट्या का करे डिस्कस करुचिन्हल ना जानल मनैनसे । बरु हाली हाली पाद नई निकरना गरी चुट्टर साँकिर कराक चुमचाम बैठ् गैनु ।
गाडीम हटार हटार बैठ्बो ट आँजर पाँजर के के बैठल बाकैक, के पो मतलब करट र । एक घनिक रहिक लेडिज परफ्यू।मके बास्का पैनु ।मोर ध्यान ट पन्ज्रबैठल टर्नीक जाइ लागल ।डेखैनम सुग्घर ट सुग्घररही।सप्रल डेखके लागलभर्खर महिला ग्यारेजमसे सर्भिसिङ्ग कराके आइल बातै कि का!बाफरे बाफरे लाल लाल गाला, सिल्की सिल्की वाल, बीस तीस हजार पर्ना बनारसी साडी,सक्कुि पिठार डेखैना ब्लाउज, उप्परसे जवानी मापन कर्ना चिज ब्लाउज मसे उट्रैहइना मेरकसप्रलडेखके, मै ट घुटकसे थुक निलनेनु । वर्षौसे असिन दृश्य हेरक लाग टड्पल ई आँखीक प्यास बुझा डेलोहो बर्की कैक हजारके नोट डैडेनास लागलरहे।एक मन टअत्रा सपरक कहाँ जाइटो कैक पुछ्नाकस फेलागल रहे ।लेकिन जान ना पहिचान कैसिक पुछना होपराई औरट हे ”कहाँ जाइटो कैक ”। फाल्गुनक महिना लागल बा, सायद केक्रो भ्वाज खाई जाइठुही कैक अनुमान लगैनु ।उ दिन हुकाँर लगाइल ब्लाउज डेखक मने मने सोच्नु आजकाल ब्लाजके दाम बहर गैल बा की का जानो । इट्टी चे लुग्गा आइल असक भुट्ला जामलपिठार डेखैना । ब्लाउज लगाइ बेर मजा लग्ठिन का! सायद पिठार डेखैना आजकालिक फेशन हुइ सोच्नु। असिनका फेशन हो दुनियक मनैनके मन विगर्ना । जात्तिकेडोसर जहनके जन्नीकनई रहल से । उ दिनपिठारिमका पुरा मैल छुटा डेना रहुँ।ओहे बेला अपन मनहे काबुम ढर्टीलम्मा साँस लैनु व कन्ट्रोल पप्पु कन्ट्रोल कति अपन मनबुझैनु।स्कुटर विगरक पनौती लागल उ दिन गाडीम का बैठ्नु ग्रह दशा कटे असक लागल ।
पाछे से डेखके हुइल से फे मोर मनम ” तेरे मस्ट मस्ट डो नेन मेरा दिलका लेगए चेन ” कना फिलिङ्ग आए । घनि घनि कानम भुट्ला अट्कइना बेलाहुकाँर हातम चुरिया नई लगाइल डेख्लक बात फेसम्झनु ।लगभग 90 प्रतिशत भ्वाज नई करल बठिनिया हुइटै कैक अनुमान लगैनु।बाँकी 10 प्रतिशत जन्नी रहीही का हुइ र ?माया कर्ना बेला केक्रो सिन्दुर, केक्रो मंगलसुत्रहेरक नई लगा जाइट काहुँ ।ऊ दिन हुकहिनसेकैसिक बोलम, कसिन बात आघ बह्राई सेकमकैक खोब सोच्नु ।जात्तिके अत्राके सोच्लसेट कोरोना के खोप पत्ता लगा लेना रहुँ ।
करुइयनके लाग राम डेहुइया कठै मनै जात्तिके हो की का!जैसेउ टर्नीक मसे नजर का हटैनु ।खै कैसिकनजर गै गिलआघक सिटम बैठल ऊ बठिनियकम।चस्मा लगाक हेरक चिट्ट नई बुझल ।फटिकसे डेखम कना असक चस्मा निकारक फे हेर लेनुउ बठिनिया हे।ओ माइ गडसिल्की सिल्की भुट्ला छोर्लकरियाउइन स्वीटर लगाक बैठल रही ऊ।हुइना ट भुट्ला छोर्ल नेङ्गलसेबुरह्यरन फे पाछेसे सुग्घर डेखैबे करिही ।उ बठिनिया ट भर्खरिक कोपिलाअसक डेखाइ टिहिन ।बठिनिया भर बहुट सुग्घर हुईहिन कैक मन मन कनु ।एक चुटी गाडीक मोका खुलल रहे काहुँ ।सरसर सरसर… बहटी अइना जुर हावा एक लङ्ग मोर गर्मा गरम मनहे शान्त बनाई टहे । डोसर लङ्गजुन हुँकार सिल्की सिल्की भुट्लाहे उराक,हुँकार सुन्दरता म आकुर सुन्दरता थप टिहिन ।कबु के हावा जोर से बहे की, गाडी जोर से डौर। जब हुकाँर भुट्ला उराक मोर अनुहारम का आए आङ्ग सिरिङ्ग सिरिङ्ग करे । लागता महिन 420 भोल्टके करेन्ट झन झनवाइटा । हुकाँर भुट्लम लगाइल मेहन्दीके वास्ना हो कि हुकाँर जवानीके ?मोर पुरुषार्थहे ललकार असक करे । ओस्टे ट उ टर्नी मोर आधा ब्याट्री डाउन कै चुकल रहीन । उप्परसे इ बठिनियाजाट्से चार्ज नई हुइना गरी ब्याट्री डाउन कैडारी कि का जानो कैक लागल।जेहोस काबु बाहेरके परिस्थिति सिर्जना हुइ नई पाइल । लम्मा सास लेटी अपन मनहेशान्त बनैना प्रयास कर्नु ।
बठिनियाहे घनि घनि अनकुश लग्टिक कानमभुट्ला अट्काइट डेखकमहिन हैरान लाग टहे। एक ट सुग्घर बठिनियनके दुख डेख नई सेक्नाकमनै।बहुट जिम्मेवार नागरिक असकपंज्रक मनियाहे गाडीक मोका बन्द करक लाग अनुरोधका कर्नुमोर मनके बात बुझल असक मोका बन्द करुइया मनिया चुप्पेसेलाइक बटनके इसारा डेखाइल ।डेखल ना भेटल मनैनक मन बुझुइया मनिया बहुट महान हुइ कैकदुई चो नमस्कार कई डेनास लागल रहे उ दिन।ऊ जन्नी हुइटीन की बठिनिया ?बिना जन्ले हुकाँरप्रति मैयाके टुसा पलाइ लागल रहे ।खै का करे हो ? भ्वाज हुइल से फे सुग्घर बठिनिया डेख्बोट ” दिल टो बच्चा हे जी ” कटी अपन हे भर्खरिक सरुवा बर्डा लग्ना जे ।मैया चाहे जन्नीन से लागे चाहे बठिनियन से ।का फरक परी र? मैया कलक मैया हो ।18 वर्षसे छोटी लवण्डी रहलसे पो फरक पर्ना हो हमार जैसिन मनैन ।
हुकाँर अनुहार नई डेखलेसे फे ।ऊ मोर लाग स्वर्गके अप्सरा जैसिन रहिन । एकचो पाछे हेरीही ट का जैनारहिन जे ? कैक मन मने रिस फे लागे । पता नी मै फे मास्क लगाइल अनुहार हेरक लाग का करे छटपटाइ टुँहु ।एकचो ट पाछे हेर्टी हेर्टी आघे मु करा लेलिनअत्रा रिस ट नई उठल रहे । यी मनै जुन अनुहार हेरे मिली कैकमक्ख रहुँ ।उ बेला अपन अनुहार डेखैना रहै कलेसे। अनुहार हेरौनी पैसा डई डेना रहुँ सायद ।नाउँ जन्लेसे ट बोलकारडर्ना रहुँ । खै का करे हो ! मास्क लगाइलबठिनियक अनुहार हेर्ना अट्राा हटार हुइगैल रही की ।बराट गैल बेला डुल्हीक भेषम सजल अपन जन्नीनक अनुहार हेर्नाअत्रा हटार नई रहल हुई।जत्राकेउ बठिनियक रहे।हुई फे कसिक अपन जन्नीनहे घरक मुर्गी दाल बराबर सम्झनम । अनुहार हेर नई मिलक हुकाँरबारेम जन्ना खुब रहर लागल ।कहाँ जाइटीन, का नाउँ हुइहिन, पता नी डाई बाबा का खाक जन्मैलिन अस्टे अस्टे बात सोच टुहुँ ? जान परता डोसर दिन हुकाँर हात माग जैना बा ।हुइना ट मै बभना रहल से जन्ना आवश्यक फे रना रहे सायद ।चिन्हा मिलाइक लाग,गोत्र मिलाइक लाग, जात मिलाइक लाग।पर्नु थारु मनै ना ट जात हेरबो ना ट धन हेर्बो ” खाली डुढगर, पुढकर, झोटगर किल हेर्बो।”
पाछे से डेखके हुइल से फे मोर मनम ” तेरे मस्ट मस्ट डो नेन मेरा दिलका लेगए चेन ” कना फिलिङ्ग आए । घनि घनि कानम भुट्ला अट्कइना बेलाहुकाँर हातम चुरिया नई लगाइल डेख्लक बात फेसम्झनु ।लगभग 90 प्रतिशत भ्वाज नई करल बठिनिया हुइटै कैक अनुमान लगैनु।बाँकी 10 प्रतिशत जन्नी रहीही का हुइ र ?माया कर्ना बेला केक्रो सिन्दुर, केक्रो मंगलसुत्रहेरक नई लगा जाइट काहुँ ।ऊ दिन हुकहिनसेकैसिक बोलम, कसिन बात आघ बह्राई सेकमकैक खोब सोच्नु ।जात्तिके अत्राके सोच्लसेट कोरोना के खोप पत्ता लगा लेना रहुँ ।
हुँकार चक्कोरम गाडी कई ठाउँ रोकल, कई ठो मनैन बैठाइल, कई ठो मनैन उटारल महिन कुछ मतलब नई रहे ।कबकब खन्ध्रम मुर्गी चिङ्गनी हुरे असक गाडीम मनैबैठैल रहे।गाडीक लास्ट सिटकपाछे झोला ढर्ना ठाउँम तीन चार ठो मनैन बानर सेना असक ठरह्याठइल डेखक सोच्नु ” काराजापुर जैना गाडी ऐहे किल बा ? ” कि डइबरुवा बिना पैसक लैजा डेहटिन ! सायद मोर जस्टे समस्या परल हुइहिन ।पाछे ट पाछे आघक सिट फे ओस्टे प्याका प्याक रहिस ।आज सम आघक सिटम डइबरुवा बाहेक 2 जहन किल बैठ्ल डेख्लक मनै । उ दिन 5 जहन बैठाइल डेखके मोर ट डिमाग खराब हुइगैल उ फे जन्नी मनैनकिल । ओहे मारे डइबरुवा बरा सानसेगाडी चलाए काहुँ। लागता सक्कु जन्नीन ओक्रे हुइटीस।अपने जुन गाडीक बाहेरसे बैठके चलइना असक हाल हुइगैल रहिस।टौन फे डगरीम बठिनियन जन्नीन ठरह्या इल डेखे ट हल्का ब्रेक लगैटी” राजापुर जाने हो ” कैक पुछ नई छोर ।असिन लागे उ दिन राजापुरम मेला महोत्सव लागल बातिस जानो सक्कु जे राजापुरे जैहिही।सोच्नु इ डइबरुवाफे कृष्ण भगवानके अनुयायी हो की का जानो ! आँजर पाँजर औरक जन्नीन गोपिनी असक बैठल बा ।अभिन जन्नीके कमी परल हसडगरी डगरी जन्नी चिटैटी नेगे ।लागटा सात जुनीक प्यास ऐहे जुनीम बुझाली ।गाडी चलाइ नई बन्ना गरी मनैनबैठल बा ।गाडी जुन तुफानी गतिमचलाइटा।कहुँ दुर्घटना कराक शहिद ना बनाए कैक डरफे लागे ।
” आँख हे भरी भरि आउर तुम, मुस्कारने कि बात कर्ते हो ” कना गाना बजाइटा असिन बेला भला केउ मुस्कुराइ सेकी। उ बठिनियाहे समझक हुइलसे फेमुस्कुरैना प्रयास बहुट कर्नु लेकिनमजासे मुसकुराई भरनई सेक्नुे । सब माहोल बिगार डेहल लासे डइबरुवा । रिसक मार कुछ्छु कर नई सेककरोग्यानल मुर्गी असक चुमचाम बैठ्ल का रहु ।डगरिम आगे खै का अइलिस ।गदाहाएक लागे ब्रेक का मारल उ टर्नी ट मोर म बरा जोरसे भटभेरे अइलिन । मोर हात फे कैकहाँ कहाँ लरलएक घनिक घाम जारलागे असक करल । सोच्नु रोग्याल मुर्गीक डवाई एहे हो की का ?
” महिन सरी कटि ” उ टर्नी अपन सिंगार पटार मिलैटी हाली हाली उठलिन ।मै फे ” it’s ok ” कटी अपनफर्मालिटि पुरा कर्नु ।” यि डइबरुवा गाडी कसिक चलाइटा ” कैक एक दुई ठो जन्नीs गरयाए अस करलिस सोच्नु उ जन्नीनी फे कहुँ लरा ट ना मर्नै । मै ट कुछ्छु नी कनु सोझ मनै ।मजा लग्नम भला के ट कही। एक घनि रहिकडगरिम फेरसे खोभल्टी अइलिस कि का जानो !सक्कु जहन बहुट जोरसे गाडी उफारल। उ बेला झनटर्नी मोरम बरा जोरसे चप्टे अइलिन ।सोच्नु यि टर्नी बठिनियकम फोकस कर नइ डिही का । घनि घनि लराई अइनम भला केक्रोमे ध्यान जाईयार ।
” गाडी ढिरक चलाइ नई सेक्ठै ”कटिडइबरुवाहे गाडीम बैठल मनै गरयाई का गरिलिस।
उ फे का कम” बाटो यस्तै छ म के गरुँ ।तपाईहरुलाई घर पनि समयमा पुग्नु पर्ने गाडी पनि बिस्तारै चलाउनु पर्ने ?” कटि डइबरुवा फुर्टी लगाइल ।एक ट नेपालगंजसे गुलरियासम जैना डगर बर्का साकिर, उप्परसेकहुँ डगर बनैना, कहुँ जुन खोभल्टी रना ।
नई कटि कटि फेर से गाडी हरब्याङ्गसे का करल ।मै टकब कब उ टर्नीहे झपोटे गई गिल रहुँ काहुँ । रोमान्टिङ्ग मुडम बनाके । उ टर्नीहे सरी कहक सस्सा नई।पटानीओहे बेला कौन गडाहा फोफर पाईलपाड् मारल । उ फे सही पुइन ।सब माहोल बिगार डेहल ।अपन डाईक भुजल भट्ठनर खाक आइल रहे कि का जानो ।अत्रा पुइन पाड् पाडल।गाडिक भिट्टटर ढ्याडर मनै होक ओस्ट टऔसाइन गन्ढाइ टहे।झन बर्का पुइन पाड्।उकुस मुकुस होक गाडीक मोका खोल का कनु ।
मोकाठे जुन झेन्डरम लर्का लैक बैठल जन्नीबरबराइ लागल ” झेन्डरम लर्का नई देख्ठई कि का ? यहाँ लर्का हे जुर हावा लागक डराइटु केउ जुन मोका खोल कना ।मै नई खोल्ठु ” कैकजवाफ डेहल।मास्क ट लगाइल रहुँ लेकिन का कर्ना हो ।मास्क धुलो धुँवा पो रोकट, केक्रो पुइन पाड् ठोरे रोके सेकट।सेक नई सेक पुइन पाड् सुँघ परल।उ दिन नेपालके संविधानम व्यवस्था करल स्वच्छ वातावरणम बाँच पैना मोर मौलिक हक हुए असक लागल।महिन उकुस मुकुस हुइट डेखक उ टर्नी मुसु मुसु हाँसे लग्ली । सोच्नु कहुँ यहे ट ना पड्लिन ।अत्रा सुग्घर मनै असिन पुइन पाड पर्ना ट नइ हो ।लेकिनहल्का चुट्टर उठाके पड्ना मनैनक पाड् पुइन रबे कर्ठिन ।
उ टर्नीक मुसु मुसु हसाई लैक चाला बाला कैसिन जुन लागल । मै फे का कम लोहा गरम बा हठौडा मर्ना तयार रहुँ। “यात्रा कहाँ सम्म हो”कैक पुछ् मर्नु।
“ गुलरिया सम्म मात्र हो सर ” कलह ।
”कसैको बिहेमा हो की? ” का कनु ।
” हजुर सरआफन्टीको बिहे रैछ त्यही जान लागेको ” कहली।
टाई कोट नई लगाइ हुइटुँ टौन फे सर सर कहटै महिन । पता नी उ टर्नी कैसिन डेख टिहिन। मै फै उ उ हु हु… कर्टी बरा गम्भिर हुइ खोज्नु ।उ फे मोर बारेम पुछली कहाँ जाइटो, कहाँ बैठ्ठोु, का कर्ठो कैक ।सोरिहिन्या रहल असक मै फे अपन बारेम तेल लगाए असक बटैनु ।जेहोस एक अर्कोके बारेम पुछ्ट पुछट् गाडीक गतिम अपन बात चितफे आघे बह्रैटी जाईटिही ।जस्टे डगरओस्टै डइबरुवाके चलान रना ।कबुके मोड्डगर आए ट डइबरुवा जुन एक लागे मोडडेहे काहुँ ।घनिमै हुकाँरम, घनि हुँकार मोरमलरट लरट महिन घायल बना डेहल रहे ।मजा फे लागे, दुनिया डेख ठुही कैक लाज फे लागे । कबुके बहुट जोरसे चपट जाइन उ टर्नी ।लासासे चप्टाइलहस। जात्तिके केउ ट महिन रोको भला ।नई ट कहुँ गलत ना कर बैठु इ गाडीम ।डोसर संसारम हेराइल मनै बरा हाली गुलरिया पुगलकपटा नई चलल ।बस स्टेशनम गाडी का रोकल ।
” ल सर राम्ररी जानु होला मेरो गन्तव्य त आयो ” कटि उट्रह टिहिन ।
मै फे ” ल ल हुन्छ कटि तपाई पनि राम्ररी बिहे भ्वाज खानु होला, रमाइलो गर्नु होला ” का कनु ।फेरसे ओहे किलिङ्ग स्माइल डेलिन उ टर्नी ।मोर ट डिमाग खराब हुइगैल ।सोच्नु केकर जन्नी हो यार मजा लग्वैना ।मने मने कनु ” हे भगवान सक्कुट जहन अस्टे जन्नी डेहो, महिन छोरके ।” गाडीम जुनगुलरियासम जैना मनई ढ्याहर नक बैठल रहै कि जानो । ढ्यामर नक मनैन उट्रमट डेख्नुा तब बल्ल याद आइल उ बठिनियक ।उ टर्नीक चक्कमरम लागके कब कब बठिनियहेबिस्राडारल रहुँ।
उ बेला सम बठिनियागाडीम से उट्र सेकल रहिन ।हुकाँर अनुहार हेरक लाग, बोलक लागहाली हाली गाडीमसे उट्रब का जाईटुँहु । पाछसेके होठामे असक लागल ।एक टर्फि लागल मैंयाके आगिम कुड् जैना मनैन रोक्ना आँट के करटा कैक पाछे हेर्लक टगाडीम ज्याकेट पो अट्कल रहे ।अत्रा रिस लागल। सोच्नु बठिनिया नई रनम इ ज्याकेट के का काम । गाडीमसेएक लागे उट्राना बेलाज्याकेटके बौल्हा फाँट गैल ।भाँडम जाए कैक हाली हाली उटरक बस पार्कके आँजर पाँजरअपन नजर डोलैनु ।केबल उ बठिनियकम केबल उ बठिनियकम।जब हुकहिन पिप्रक टरे ठेलाठे ठ्रेर्यारइल का डेख्नुल । ओहो मोर मनम खुशीक बहार आइल ।खुशीक मारे नाँचु नाँचु लागल रहे ।फेअप्न अपनम प्रश्नय कर्नु ।उ मोर के लग्ठिन जे ? जान ना पहिचान बठिनियाहे डेखक अत्राके खुशी काजे हुइटु ?हुकाँर लङ्गमोर मन का करे अत्रा ढ्याार जाइटा ? का उ बठिनिया मोर डोसर जनमके बिछड्ल मनरख्नी हुइटीन ? का हम्रे सात जनम मूना जिना कसम खाइल बाटी ?खै उ दिन महिन का हुइ टहे स्वयम पता नइ पैनु। सुनल रहुँ कबु के केक्रो लाग पागल बन परट । लेकिन भ्वाज करल मनैजन्नी पला पला डोसर बठिनियक लागकाजे अत्राके पागल बन्नाप ।यि ट गलत बात हो काहुँ । लेकिन उ बेला सही काहो ?गलत काहो ? छुट्एबइना न्यायधिश बनक बैठल नई रहुँ मै ।रहुँ ट केबल एकल काँटे प्रेमी बनक बिल्कुल एकल काँटे ।बिना केक्रो प्रवाह कइल, होस ना हवासके हुकाँर लग्ग पुग्लक पटा नइ चलल ।विचारी कब कब ठेलाम बुर्हापइल बुडु बुडिन के लाग स्याउ सुन्तला किनटिहिन । पाछेसेभट्ला छोर्ल सही सुग्घर डेखाइन ।जब हुकहिन आघेसे का डेख्नुन ।मजा आइगैल ।मुहम निलो रंगके मास्क, लम्मा वालाकरिया उइन स्वीटर, करिया पाइन्ट, करिया जुत्ता, उप्परसे मृग नैनी आँखीम करिया गाजल लगाइल ।सोच्नु देवानन्द हिरो के फ्या न ट ना हुइटिन सक्कुर करिया किल लगाइल बाटिन ।टरे से उप्पर सम सक्कुो करिया लुग्रा किल लगाइल डेखक । काली बिल्ली म्याउँ कैक झपोट लेनास लागल रहे ।लेकिन मैयाम पहिल बार उग्र रुप नई मजा रहट कटिसमयम्ता अपनैनु ।एक घनिकबहुट स्वाद लगाक हेर्नु।जात्तिके बहुट सुग्घर डेखाइ टिहिन उ बठिनिया।मै ट हुकहिन हेरट हेरट अपन दुनियाँ म हेराइ गैल रहुँ ।
” भाई स्याउ सुन्तला लाने हो ? ” ठेला वाला दिदि का कहल एक लागे झसङ्ग हुइनु ।हजुर हजुर कटि 1 किलो सुन्तला फे किन लेनु ।सोच्नु मैंयाम परल मनै मनरख्नीकक लाग गाडी बङ्गला किन लेठै । ताज महल बना डेठै।जाबो एक किलो सुन्तला का हो ।सुन्तला किन्ना बेला हुकहिन बोलकार का जाईटुहुँ ।गाडी वाला पो-पोप पो-पोप कैक हर्नबजाइ लागल ।भिजल पैरम बल्ल आगी सुङ्गगैना कोसिस कर्टु ।डइबरुवा जुन बुटैना असक करटा।कैक डाहा लागल ।गाडीक हर्नके आवाज का सुन्निकन ।विचारी हड्बडैटी हाली हाली नेङ्गली ।इ फे ओहेरे जाइटिन कैक बहुट खुशी हुइनु ।लेकिन कहाँ सम जाइटिन कना भर पता नई हो ।भगवानसे प्राथना कर्नु प्रभु राजापुर सम चहाँ जैसिक लैचोलो ।बाँकी मै सम्हार डारमकटिहाली हालीहुँकार पाछे पाछे लासे कुकराअसक कडम म कडम मिलैटी नेङ्गना कोसिस कर्नु।सायद हटार हुइलक कारण कडम म कडम मिलाई नई सेकल हुइम।कडम नई मिलल हुइट का हुइ जे मन मिलल से हुइ ट जाई काहुँ ।कडम मिलाके फे का कर्नु रहुँ जे ।सेनाम जागिर खाई जैना नई हो काहुँ ।एक घनिक रहिक हुकहिनसे जोरसे नेङ्गनु । गाडीम सौरक पाछेसे हाली हालीअपन झोला टन्टी हुकाँर बैठल सिटके पन्ज्र झ्या ल लङ्ग बैठ गैनु ।हुइना ट बहुट मनै गुलरिया उटर गैल रहै ।सिट खाली हूइलक कारण आघे ” का करे बैठले ? ” कना केक्रो डगर नई रहिन ।रहिन ट केबल उ बठिनियक।महिन आघे बैठल डेखक अप्ठ्या रो माने असक डेख्नु? ।सोच्नु भ्वाज करल मनिया हो कैक जान डर्लिन कि का ? जानके फे का करिहीविवाहा दर्ता मोर ठे नई हो काहुँ ।उ गाडी चहर्ना बेला खै कहाँसे एक लागे ओभर टाइम बाँचल, भर्खर फुलटेक्रा आखाँ अस्पतालसे भागके आइल असक, बर्का बर्का करिया चस्मा लगैल स्या स्या कर्टिडम भरल बुर्हााह्यास आइगैल।हुकहिन चरह नई डैईक अपनहे प्याल प्याल चह्र आइगैल। उ फे मोर पन्ज्र बैठक लाग ।
” हजुर आमा तपाई बरु पछाडी जानु आरामले बस्नु होला । यहाँ बस्नु भयो भने बेला बेला उठि राख्नुच पर्छ गार्होर हुन्छ ” खलस्या का कलिस ।
” नाई म पछाडी बसे भने मलाई घुमरी लाग्छ ” कटिमहिन झोला उठाइ कैक पन्ज्र बैठ् गैल ।
” चोक्ता खान गएकी बुढी झोल मा डुबेर मरी ” कनाहालहुइगैल । का का सोचके आघे बैठ् अइलक मनै हमार बिच्च बिच कबाबम हड्डीर बनक स्या स्या करटी बैठल डेखक महा रिस लागे । गाडी हरब्याङ्गसे कर्टी किल ओठहन सास रुकक मर जैना असक डेखाएजुन उ बुरह्या ।जात्तिके मोर गाडी रहट कलेसे निकुञ्जिके बीच्च बीच बघुवक आहार बनाइक लाग छोरक चला जैना रहुँ । बरका बुर्हाेइल बुरह्याी स्या स्या स्या करट डेखक गरिना शब्द फे नई निक्रल ।हुइना ट विचारिक दोष फे का रहिस जे महिनसे गारी पाइ वाला।मै केकर लाग आघ बैठ् आइल बाटुँकना उहिन का पता। लेकिनबठिनियासेगफ लगैटी जैम कना सपनाभर एक छिनम” मलाई घुमरी लाग्छ ” कटिभटा भुङ्ग पार डेहल उ बुरह्याे ।
बठिनिया पुछ्ना कहाँ गैल बुरह्या हे पुछट सुनक अपन बुडुक उमेरसापट मांग लैनास लागल रहे ।बिना जँगरक अपन गाउँक नाउँ का बटैनु ।महिन बटाइट सुनके झ्याउ मानटा कैक बुरह्याे जान डर्ले रहे ।
ढिरे ढिरे सन्झ्याह फे हुईलागलरहे ।राजापुरसम जैना मनैन हाली हाली बैठाके चलैना का करल ।ताराताल सम जैना चार पाँच ठो मनैन फे भेटाइगैल काहुँ। आकुर जहन हैरान कराके पैसा कमाई पैनम भला के नई कमाई । एक दुई जहन सिटम बैठाइल आकुर जहन भर गाडीक पाछ झोला ढर्ना ठाउँम बानर सेना असक ठरह्या।इल पठाइल कि ! बैठ पठाइल ! गाडीवाला जाने ।
आकुर मनै नई अइना असक डेखक काहुँ डइबरुवा तब बल्ल गाडीचलैना शुरु करल । बिच्च बिच बुरह्या बैठल बा ।बठिनियासे एकलागे बोले जाउँ कहल से फे नई बन्नार ।चिन्हल ना जानल बठिनियनसे एक लागे बोले जैबो ट भाउ खोज लगिही ।लाइन मार्टा कना सोचे लग्ठै !ऐहे ट अप्ठ्याठरो बा हमार जैसिन मैंया बट्टीह नैङ्गना मनैन ।लेकिन जोन बठिनियाके मु हेरक लागअपन ज्याकेटके बउल्हा फटाइल बाटु । उ बठिनियासे बेर बोल्ह छोरम का।उहुँ उहुँ… कर्टिबोलक लाग अपन आत्म विश्वास बर्हैंनु।ओहे बेला मेगा श्री खैटि खलस्या गाडी भाडा मागे आइगैल । छिटा परा डर्ना असक ।सक्कु. जे अपन अपन जैना गन्तव्य समके गाडी भाडा डेली ।गाडी भाडा डेना बेला राजापुर सम्म जाने हो कैक उ बठिनिया का कहल ।मोर ट मजा आइगैल once more कनास लागल ।भगवानहे धन्यवाद डेटी ” प्रभु महिन फे बिगार डर्लो ना ”कैक मने मने कनु ।खै का करे हो,पाप ट नई चिटैबो लेकिन समय ओस्टे ओस्टे परट कि का ।
गाडी अपन गतिमडौरटा मोर मन जुन उ बठिनियक लङ्ग डौरटा। बठिनियासे बोल्ना टबोल्ना लेकिन कैसिक बोल्ना कैक खोब जुक्ति लगैनु ।
” आज यो गाडीले रातै पार्ने भयो ” का कनु ।
स्या स्या स्या स्या कर्टि डम भरल बुरह्या। ”बाबुको घर कहाँ हो र ? ” कैक बुरह्यास पुछमारल ।
बठिनिया पुछ्ना कहाँ गैल बुरह्या हे पुछट सुनक अपन बुडुक उमेरसापट मांग लैनास लागल रहे ।बिना जँगरक अपन गाउँक नाउँ का बटैनु ।महिन बटाइट सुनके झ्याउ मानटा कैक बुरह्याे जान डर्ले रहे ।
” बाबुलाई सार्है अल्छी लाग्यो कि क्याह हो ”बुरह्याे कहल ।
बठिनिया पुछलसे पो पुलिसनके हस छाटी टन्कैटी ”एस सर ” कटि जवाफ फर्काउ ।टौन फे मानवीय नाताले अपन धर्म निभैटी
” तपाई कहाँ झर्नु हुन्छर हजुरआमा?” कैकफर्मालिटी के लाग पुछ् परल ।
” ओराली बजार सम्म हो बाबु ।” कहल ।
“त्यसो भए नजिकै छ “का कनु ।
”नजिक भए पनि बुढी मान्छे के गर्ने बाबु गाडीमा बस्न गाह्रो हुन्छ । बाबु त भर्खरकैहुनु हुन्छ ।गाडीमा बस्न के गाह्रो होला र हैन? ” बुरह्याम कहल ।
पता नी उ बठिनिया सुन्लिन कि नई महिन भर्खरिकठरिया कहट ।
”बिहे पनि भाको छैन ” कैक बठिनियाहे सुनाए असक कई डेनास लागल रहे ।कहे भर नई सेक्नु ।आघे सम जिहिन गरयाइक लाग छट्पटाई टुहँ ।ओहे बुरह्याु भर्खरिक ठरिया कहल उ फे महिन।मजा लागल । असिन बात कहि कैक पता रहट ट आघेहे मोका लङ्ग बैठे डैडेना रहुँ उ बुरह्यार हे। खुशीक मारे हुक्का पिनागुरही माखुर किनक लान डेनास लागल रहे।
”नानी पनि उतै जाने होला नी ” कटि बठिनियासे फे पुछ लागल उ बुरह्या । गाडीक भाडा डेना बेला राजापुर सम ट सुनल रहुँ ।अपन गाउँक नाउँ बता मारट कि का कैक बहुट ध्यान डेटी सुन टुहुँ । बठिनिया जुन ” हजुर ” कटिचुमा गैलिन। सोच्नु शाही परिवारके बिटिया हो कि का यार !” हजुर ” किल कना ।मने मने रिस लाग टेहे ।
” तिमी जस्तै ठ्याक्कैे मेरो एउटा नातीनी पनि छ नेपालगंजमा पढ्छ ।तिमीलाई देखेपछि उसको याद आयो ।” बुरह्या् का कहल ।
” ए होर ” कटि फे चुमा गैलिनउ बठिनिया ।सोच्नु बहुट घमण्डी बठिनिया हुईयार।तब मारे बस्तुगत प्रश्नके उत्तर किल डेहे असक बोलटिन ।
” यो भन्दा बढी किन बोलेको नानी ? जनता जान्न चाहन्छन। आफ्नोड नाउँ, ठर ठेगानाअनि मोबाइल नम्बर पनि बटाई डिनुस ” कैक ऋषि धमलाके असक पुछ्नान मन लागल रहे।सोच्नु ई बठिनिया ट अठनसे ढेर नई बोलीहिन ।जात्तिके छोट लर्का रहलसे चिकुट डेना रहुँ बोले चाहा रोए कैक ।महिलन छुटि किल जुन महिला हिंसा, यौन हिंसा दुनिया डारी हिंसाके बात आइ लागट ।गाह्रो बा हजुर गाह्रो बा पुरुष प्रधान समाजम । बात कसिक आघ बह्रैना हो कैक आइडिया ट लगाई परल ।
बात आघ बह्राइक लाग ” अप्ने राजापुरके मनिषा हुइटी ना ” कैक पुछ का जाइटुहुँ ।राजापुर राजापुर कटि खलस्या चिल्लाइ लागल ।का करे चिल्लाइटा कलक ट कब कब खैरापुर पुगा सेकल रहे ।बल्ल बल्ल साहस जुटाके बोल जाइटुहुँ । खलस्या भाउ बिगार डेहल ।मै ट का करु कारु लागल । अपन् भाग्यहे दोष डेटी चुम चाम बैठल पला रनु।
चोकके आघे तीन चार ठो जन्नीन ठरह्यागइल का डेखल डइबरुवा गाडीलग्गे लैजाकपुछ लागल ” कहाँ जाने हो ? ” कैक ।लागल कृष्णभगवान साक्षाट डइबरुवाके रुपम इ ढर्टिम प्रकट हुइगैनै ।गाडीम सिट नई रहल से फे, जन्नी बठिनियन डेख्टी किल ब्रेक मारके पुछ पर्ठिन कि काजानो ” कहाँ जाने हो?” कैक मने मने सोच्नु ।जबकी उ जन्नीन बेलुवा चोक सम किल जाई टहे ।सायद डइबरुवा फे जन्नीई मनैनक दुख डेख नई सेक्ना वाला रहे की महिनेसे आकुर भुखाप्यासा रहे ? जन्नीान जानै ।
“जाने भए जाउँ अटिहाल्छ ” कैक डइबरुवा कहल ।
गाडीम मनैन भरल डेखक ” न जाउँ के यस्तो भिड भाडमा । उभिने ठाउँ त छैन ।कहाँ बस्ने ? “कैक एकठो जन्नी कहल ।
” यहाँ राति भइ राछ ढिलो पनि भइ सक्योय ।एक छिन उभ्भिएर जाँदा के फरक पर्छ ।10 मिनेटमा पुगी हाल्छौ नी ।”कैक डोसर जन्नी कहल ।
“जाने भए, ठाउँ त म मिलाई हाल्छु नी दिदि ” खलस्याहे बरा मजासे कहट सुन्टु ।जान परटा भाई टिका लगाइल डिडि हुइटीस ।गाडी जुन प्लाष्टिकसे बनल असक जत्रा मनै भरलसे फे अटाइ जैना ।
” ल ल मिलेर जाउँ ” कतिखलस्या गाडीक ड्वार का खोलल ।जन्नीन एकलागे प्याल प्याल भित्र आइ लग्नै ।भित्रर पेलक सस्सा नई ” ए भाई अलि उटा सर त ” कैक जन्नी महिन कहल ।
” ठाउँ छैन ” का कनु ।
” ऐ भाई यो गाडीमा घर जम गरेर ठोडी बस्ने हो । एक छिन बस्दा के हुन्छ र , ल अलिउटा सर त ” का कहल मोर ट पारा चहर गैल ।
” के झ्यागल फुटालेर बाहिरबाट बस्न जाउँ । अघि बाट भनि भन्दै छु गाडीम ठाउँ छैन । देख्नुड हुन्न । भिडभाड देख्दा देख्दै गाडीमा बस्ने अनि ठाउँको लागि मलाई भन्ने । कि काखमा बसालेर लैजाउँ ? बस्ने भए आउनु ।” जोरसे अत्राका कनुजान डारल यि मनिया रिसाइ गैल कैक ।
” मैले त अलि उता पो सर्नु भनेको हो रिसाउनु पर्छ ” कैक जन्नी कहल ।
” तपाईले उता सर्नु हैन उता सर भनेको हो, हेपेर बोले पछि रिस उठ्दैन ।” फेर रिसाके का कनुजन्नी चुम चाम हुइगैल ।ई मनै यहाँ एल.एल.बी. पहिल वर्षम नाउँ लिखाल बाटुँ । वकिल बन्ना मनै शब्द शब्द पक्र जान परल जे ।
हमन कलकलाई डेखके ” ह्याए दाई छोर डिनु। म सिट मिलाउछु ” कटि एक दुई जहन जबर जस्टी लास्टसिटम बैठ पठाइल । महिन कहुइया जन्नीहे जुन हमार पाछक सिटम बैठ् पठाइल । 17, 18 बर्षम भ्वाज करक जन्नी का बन जैही, सक्कु जहन भाई कटि नेङ्नाल यार ।यहाँ यि मनै दुईठो चुनावम भोट डारसेकल बाटुँ । महिन भाई कना, तुरुन्त नागरिकता डेखाडेनास लाग रहे उ दिन ।
” हामी चार जनालाई बस्न ट गाह्रो भई राछ ।तपाईलाई कहाँ बसाउने हो ” कैक बुरह्याउ फे सुनाए असक करल ।
उ जन्नी तबसे एक शब्द नई बोलल । एक चुटरसे बैठले बैठले बेलुवा पुगल । बेलुवा पुग्ली ट छुवाइन मु लगैटी गाडीम से उट्रलल बौरही जन्नीे।भगवान फे कबु के मजा लग्वैना जन्नी मिला डेठै ।कबु के जुन क्रान्ति कारी जन्नी पठा डेठै ।सम्हारे सेकट कि नई सेकट कैक मझा लेह खोज्लक हो की ?
दुई चार ठो मनई ओराली का उट्रमनै गाडी झन खाली डेखाई लागल ।महिन ट लागल ई गाडीम हम्रे किल बाटी ।जहोस उ बठिनियासे दिल खोलके प्यार भरल बात बटैटी जैम कना मनम लालच पलाइल । गाडीक रफतारम मन रख्नाद रख्नीप असक अपन अपन सुख दुखके बात बटैटी जाइटिही ।
” गाडीम मनै डेख डेख्टी बैठ्ना, उप्पर सिटके लाग जबरजस्ती डोसर जहन उता सर कना कसिन पागल जन्नी हो । ”कति महिन सुनाए असक उ बठिनिया अत्रा कलि ।मै ट ग्रीन सिंगनलकेइसारा लागल ।नई ट आघे सम मुहम घ्यू जमाके बैठल उ बठिनिया । अत्रा के बोल्ली का करे ? का मै ज्या चाहटु, उ फे ओहे चाहटिन ? अनेक प्रश्न मनम आइल ।मने मने खुशी हुइनु । कहुँ डाडु ना कइ डेहैं कैक डर फे लागल ।तल्हुक सम गाडी फे खाली हुईटी जाइटहे ।बहुट रोमान्टिक मुडम ” गुरु जी हल्का म्यूजिक बजाउनु न का कनु ” ढिरे ढिरे सजन टु मोर दिल चुराक लैगैलो, मन मन टु सजन ” कना थारु गाना बजाइल मजा आइगैल ।डइबरुवा ट बहुट अन्तर यामी निक्रल, पता नि कैसिक जान डारल मोर मनम का चलटा कैक ।डइबरुवा हे खुशीक मार ” मेगा श्री ” डै डेनास लागल रहे ।फे कहुँ ” मेगा श्री ” खइनाहा लवण्डा बा कैकमहिन गलत ना सोचैकैक अपनहे रोक्नु ।
उ बठिनियासे बात कर्ना डगर ट खुलल लेकिन बिच्च बीच बुरह्याक बैठलक कारण मजासे बात कर भर नई बनटेहे ।टौन फे लमघेच्वा बक्ला असक घेचा लमा लमा बात बटैटी जाई टुहुँ ।ढिर ढिरे मोर मनके जिज्ञासा फे पुरा हुइटी जाइटहे ।बठिनिया काठमाण्डौंबैठ्नाब रलक ।BBS लास्ट यिएरहो कहली ।नाउँ जुन आकाक्षा चौधरी बटैलिन ।जस्टे सुग्घर मनै नाउँ फे ओस्टे सुग्घर रना ।नाउँ आकाक्षा नाउँ रनम भला मोर मनम आकाक्षा नई पलाई का ।गाउँ राजापुर न.पा… बटैली ।मोर बारेम फे पुछ्ली ।मै फे अपन बारेम बढा चढाके बटैनु ।लागटा हुकहिन बम्बईम बेचे लैजाइक बाटुँ।अपन बारेम बढा चढाके बटाईटुँ । जहोस सोहार्दपूर्ण वातावरणम बात चितआघ बहर्टी जाईटेहे ।हमन बात करट सुनके बुरह्याई फे कबु कबु अपन बात बता मारे ।बठिनिया पैटी पैटी भला बुरह्यमक बातम के ध्यान डि ।हमन बात करट डेखके गाडीम का एक दुई ठो मनई नजर लगाए असक करै । लेकिन हुकाँर आँखीम लगाइल उ करिया गाजल सबके नजरसे बचालेहे ।जेहोस हुकहिन से बात करट करट अपन मनै असक लागे लागल रहे । ओराली बजार अइलक पटा नई चलल ।ओराली बजार पुग्ली ट ” मेरो गन्तव्य आयो है बाबु, म त झर्छु ।तपाईहरु राम्ररी जानु होला ।” कटि गाडीमसे उट्रनल ।आप हमार बिच अउइया मनै केउ नई रहे ?रहे ट केबल मोर नैतिकता रहे ।रात फे हुइ लागल रहे ।दुई चार ठो मनई ओराली का उट्रमनै गाडी झन खाली डेखाई लागल ।महिन ट लागल ई गाडीम हम्रे किल बाटी ।जहोस उ बठिनियासे दिल खोलके प्यार भरल बात बटैटी जैम कना मनम लालच पलाइल । गाडीक रफतारम मन रख्नाद रख्नीप असक अपन अपन सुख दुखके बात बटैटी जाइटिही ।
” ब्याचलर ओराक का कर्ना हो ? आघेक पढाई कैसिक आघ बह्रैना हो ? जागीर खाई सेक जाइट कि नई सेक जाइट ? उ बठिनियाहे आम विद्यार्थीके चिन्ता डर्साइट सुनके अपन संघर्षके दिन याद आइल ।मै फे महापुरुष असक विद्यार्थी जीवनम करल संघर्षके बारेमबताई लग्नु । मोर बात बहुट ध्यान डैके ओनाइट सुनके मै फे खुशी हुइनु । का करे की मोर बातम लोजिक रहे ।उ बेला मोर फोनके रिङ्ग टोन बजे लागल ।बल्ल ट बठिनियासे दिल खोलके बात बटाई पाइल रहुँ । भला केउ मोबाइलम बात कर जाई कैक फोन रिसिभ नई कर्नु ।एकचो नई हो दुई चो नई हो बार बार फोन आइ लागल ।गोझियमसे चुप्पसे फोन निकारक हेरलक ट My dear के फोन आइट डेख्नुब ।उ बठिनियाहे नई डेख्नाम गरी गोझ्यमसे चुप्पसे मोबाइल निकारक भोलुम घटैटीढिरे ढिरे ”हेलो का कनु ” ।
” तमहन्नेसे फोन करटुँ। फोन नई उठैना जे ।यहाँ रात हुइ लागल । यहाँ जुन बेरी खाइक लाग घरक मनै अस्या लागटै । मनै जुन फोन नि उठैना । कहाँ पुग्लो ? ” कटिजन्नी झर्कटी कहल ।
” अब्बै कोठियाघाट पुगटी ।आधा घण्टम पुगजैम ” अत्रा कैक फोन ढार डेनु ।ज्या रहलसे ठरुवा हुइटुँ विचारीक ओकर चिन्ता कर्ना जायज हुइटिस ।
”सर अपने मानपुर टपरा उट्ररबी ” कैक उ बठिनिया पुछली ।
“टपरा नई उट्रमम संघरियन राजापुर अस्या लागटै ” कैक जवाफ फर्कैनु ।टपरा उटरक का पैम जे। एक घनिक हुइलसे फे टुहाँर संग बैठ चाहटु कसिक कना हो ।
पता बा जन्नी घर अस्या लागटा ।ठरुवा घर कब पुगही कैक चिन्ता लेहटा विचारी ।लेकिन मै जुन दुई डाई घण्टाके यात्राम भेट हुईल उ बठिनियक प्रति काजे अत्राके फिडा हुइटुँ । कुछ समझम नई आइ टेहे ।भ्वाज कैइ लेबो ट का डोसर बठिनियन हेर नई हुइट ? का मैया कना चिज ऐक्कह जहनसे किल लगा जाइट ? ऐक्का जहनसे किल लगाइ परट कैक कौन कानूनम लिखल बा जे ? कानून फे दुई जहनसे भ्वाज ना करो किल ट कहल बा ।मैया नई लगैहो कैक ट नि कहल हो काहुँ ?कि भगवान ऐक्क् जहनसे किल मैया लगाईस रै भैया कैक पिठार ठठाक पैठल बा ?का दुई जहनसे मैया लगैना अपराध हो ?अनेक प्रश्न डिमागम आइल । खै उ बठिनियम का जादु रहिन। भ्वाज करल मनैन फे अपन मैयमघायलबना डारल रहीन।अपन सिद्धान्तम सेकबु नी डगमनैना मनै, उ दिन बठिनियाहे डेख्टी किल डगमगाई लग्नु । सोच्नु मैया प्यारके आघे झुक्नामनै के नई हुइ र ! मै बल्ल बल्लबठिनियासे बात करे मिलल बा का सोच परल असिन बात कटिफेरसे बात बटाई लगाई लग्नु ।बात करट करट भ्वाजक बात फे उठगैलस ।
”भ्वाज कब कर्ना हो ” कैक पुछ डरनु ।जान परटा महिनसे भ्वाज करिही ।
” नाई सर भ्वाजक बात समझ्बो ट कसिन जुन लागट कली ।पहरके जागिर फे खाइ परल, भ्वाज कर परल ।डोसर जहनके घर जाइक पर्ना छाईक जात ।श्रीमानके घरक मनैनसे, गाउँक मनैनसे लैकेसक्कुल नात पातनसे व्यवहार मजा बनाई पर्ना ।आकुर ट का हो का हो । अत्रा ध्यार बात मनम आइट ट भ्वाजसे डर लागट” सर कली ।
हमन बात करट डेखके गाडीम बैठल मनै डाहा ट करलहुइही । डइबरुवाफे डाहा करल काहुँ ओहे मारे गाडी जोरसे डौराके एक्कै घनिम राजापुर पुगा डेहल । सोच्नु राजापुर आकुर डुर का करे नई हुइल । सुग्घर बठिनियनसे बात बटाई बेर 1 घण्टा फे 1 मिनेट असक लाग्ना जे।
उ बठिनियक बात सुन्नु ट लागल अपन जिन्दगीक बारेम बहुट गम्भिर बाटिन ।जिन्दगीम बहुट कुछ करे वाला डेख्नुस हुकहिन ।रुपके के ट बाते नई करले हुई जाई। बोली भाषा ओस्टे मजा, उप्परे पह्रल लिखल, घरपरिवार बहुट मजासे सम्हारे वाला सर्वसम्पन्न गुण डेखके ।मने मने सोच्नु मै हाली जन्मनु कि टु ढिला जन्मलो प्यारी ।उ दिन हाली हाली भ्वाज करके खोब पछ्टैननु ।भले हुकहिन पाउँ ना पाउँ ।जात्तिके जोन लवण्डा पाइ कलेसे बहुट भाग्यमानी रही कैक डाहा लागल ।मोर भ्वाजक आघक डिनसम कहाँ रहो प्यारी कैकपुछ्नास फे लागल रहे । सायद उ फे मोर प्रति ढिरे ढिरे आकर्षित हुइटिन की कैक लागल ।नई ट एक घनिक भेटघाटम अत्राके दिल खोलके बातका करे कर्ना रहिन। चिन्हल ना जान्हल मनैनसे । मोर भ्वाज हुइल बा कि नई हुइल हो कैक जन्नाे मन का करे लग्लिन?
नई कटि पुछ डर्ली” सर के ट भ्वाज हुई गैल हुइना कैक “? मै ट बहुट डोढारम पर गैनु ।सोच्नु अत्रा सुग्घर बठिनियकठे भ्वाज करल बाटु कैककसिक कना हो। फेसारी सार ब्रत बैठ्ना अपन जन्नीकहे सम्झनु ।
” भ्वाज नई करल हुइटुँ कहक लाग ” मोर नैतिकता फे इजाजट् नई डेहल।चाहलसे मे हुकहिन ठाग फे सेक्ना रहुँ ।लेकिन हुकाँर आँखीम निर्दोष पना डेखक ।अपन बास्तविकता बटैना निर्णय लेनु ।यदि उ फे महिन हड्से ज्यादा मैया करिही कलेसे मोर लर्का बच्चा ट नई हेरिही काहुँ । ज्या परी परी कैक मजाक मजाकम ‘भ्वाज कर्ना दिनसम अप्नक जैसिन लवण्डी नई डेख्नुत ओहे मारे मै ट भ्वाज कैलेनु’ का कनु ।
हल्का लजैटी कली ” मैडम फे सुग्घर हुइही जे सर ”।
” पहिले ट सुग्घर डेखु ।अप्नेहे डेख्नु फिकल लागे लागल ” का कनु ।
” मै कहाँ सुग्घर रहम सर ” हल्का हस्टी लजैटी कली ।
ओहो हुकाँर हसाई, बोलाई मजा ट रहिन उप्परसे लजैना बानी फे सही मन परल ।मै ट हुकहिन बहुट निर्दोष डेख्नुु । हुकाँर हरेक गल्ती माफ कै डेहम कनास लागल ।हुकाँर मैयम चुर्लुम डुब्जा च्याहा ज्या परीपर कैक एक मन कह टेहे। एक मन जुन टै ट भ्वाज करल बाते रै कैक रोक खोज टहे।सक्कुह चिज बिस्राके हुकाँर मैयाम चुर्लुम डुब्ना मन लग्टी लग्टी देशम बनल कानूनके डरफेलागल।मोर परिस्थिति फे केक्रो मैयम झ्वाम्मसे कुड्ना मेरके कहाँ बा र ।यि टविवाहित पुरुषके बाध्यता हो काहुँ ।
हमन बात करट डेखके गाडीम बैठल मनै डाहा ट करलहुइही । डइबरुवाफे डाहा करल काहुँ ओहे मारे गाडी जोरसे डौराके एक्कै घनिम राजापुर पुगा डेहल ।सोच्नु राजापुर आकुर डुर का करे नई हुइल । सुग्घर बठिनियनसे बात बटाई बेर 1 घण्टा फे 1 मिनेट असक लाग्ना जे। मै ट बठिनियक बातम भुलाके मानपुर टपरा झर्ना मनै कब कब राजापुर पुग् राखल रहुँ ।जान परटा उ बठिनिया महिन लैला मजनुक कहानी सुनाई टिहिन।राजापुर का पुग्ली गाडीमसे उट्रना बेला समाजिक दुरी कायम करक अपन माक्स निकारके ” ठिक बा सर अपनक संग यात्रा करके बहुट खुशी लागल ।मजासे घर जैबी मेडम अस्या लागठुही ” कटि चलाएअसक हस्टी कली । झिसमिसे अन्ढारम बिना मास्कके का डेख्नु । मोर दिल ट गार्डेन गार्डैन हुइगैल ।मोर सोचल से ज्यादा सुग्घर डेखाई टिहीन ।हुकाँर प्रति मोर मैया दुई गुणा चार गुणा गुणा के उप्पर गुणा हुइगैल ।कुइलरियक पाड्ल आम गिरे असक जान परटा स्वर्गमसे अप्सराके भेषम इ ढर्टीम मोर लाग गिरक अइलिन ।हुकाँर आघे ट ऐना खुद लजाइ ठुईमहिन ढ्या र ना हेर कैक ।कत्रा सुग्घर रहलक हो का ।पता नि भगन्वा कोन साचम अत्रा सुग्घर सुग्घर मनै पर्ठै कैक जन्नाहस लागल ।जात्तिकेघर जन्नी नई रलसे ओहे दिन उठाक लान लेना रहुँ अइना रहैं कलेसे।हुकाँर लाग सक्कु। कानून मिच्नाज आंट आइ लागल रहे ।हुकहिनसे छुट्ना बेला एक चिज मिसिङ्ग लाग टहे हुकाँर बन्द मुस्कान । बाई कटि मन्द मुस्कान का डेली…। ओ माई गड भगवान स्वर्गम बैठक लाग एक चुटी ठाउँ डेहो कनास लागल।छुट्ना मन ट नई रहेलेकिनका कना हो । जहान परिवार समझक अपन बेकामु मनह काबुम ढर्टी ।मन भारी करेटीअपन पाइला आघ बह्रैनु । एक चुटी डुर आक हुकहिन फेरसे हेर्नास लागल ।उ बेला सम उहाँसे चलागैल रहिन ।सोच्नु उ बठिनिया हुइटीन कि चुरिन्या ! एक्क घनिम गायब हुइ जैना। चुरिन्या रहल से मोर म किल का करे नजर लगैलिन ।का उ गाडीम मैहे किल छल्छला रहल हुइम, आउर तमाम मनै रहैं।कि मै हे किल सुग्घर रहुँ ।हूइना ट छोटीम सुग्घर होक लुग्राबार बेढ्य क कट्वा पाईस कैक डाई कहट ।जात्तिके हो की का कनास लागल । उ बेला सम टपरा लेह आइल संघरियन राजापुर पुग राखल रहै । एकठो कटेजम सामान्य नास्ता खाक घर लङ्ग नेङ्गली । घर पुगके फे उ बठिनियक याद झलझली आए ।फेसबुकमहुँकार नाउँ भेढ्क खोज्नु नई भेटैनु ।गलत नाउँ ट नई बटाई पर्ना हो ।कि मै है नाउँ डोसर नाउँ सुन्नु भगवान जाने ।
अत्रा ढ्याउर दिन हो सेकल अभिन ऊ बठिनिया हेभुलाइ नई सेकठु। कबुके जन्नी लैहर गैल बेलाफेसबुकम हुकाँर नाउँ सर्च फे कैलेठु । पब्लिक गाडीमखासे नई बैठनामनै उ बठिनियाहे भेटाई जैम कना आशाले नेपालगंजसे राजापुर सम गाडीम बैठ बैठ घर अइठुँ जैठु ।केबल हुँकहिन भेटाइक लाग । अभिन सम भेटाइल नई हुइटुँ।पता बा मै उ बठिनियाहे पाई नई सेकम ।पाइलसे स्वीकार नई सेकम । अपनसे ढ्याटर मैया कर्ना, हरेक सुख दुखम साथ डेना जन्नी बा ।साँझ बिहान बाबा बाबा कहुइया एकठो छावा बा । हाँसी खुशी परिवार बा ।का सक्कुस चिज बिस्राके उ बठिनियक लाग अपन घर परिवारेबिगार डारु ? पक्काप फे मै उ लेभलसम जाई नई सेकम । जाईक फे नई चाही ।अत्रा जन जन्टी फे खै का करे हो ? उ बठिनियकम मोर मन जैटी रहट ।कबु के गोटरन गुरुवा बुडुसे आझट पाटी हेराक अपन मन हे बन्ढा लेनास लागट ।फे सोच्ठु हात गोडा नई रहल इ मनके फे का दोष ।जात्तिके हो कि का ? जवान मनैनके मन निल गगनके आजाड पन्छी असक उर्टी रना । जहाँ सुग्घर डेख्नाम ओहेर मन जैना । हुइना ट सुग्घर चिजम नजर जैना स्वभाविक हो ।लेकिन अपन घर परिवार बिगर्ना गरी जैना फे गलत हो । सोच्ठु का उ फे महिन अस्टक याद करठुही ? का उ फे महिन भेटक लाग, डेखक लाग छट्पटाई ठुही ?मानौ महिनसे भ्वाज कर्बो कहिही ट मै हुकहिन स्वीकार सेकम का ?अस्टे अस्टे बात कबुके डिमागम खेल्ना रलक ।कबु के घर कुरिया बिस्राके ओहे बठिनियक खोजिम निकर जैनास लागट ज्या परि परि कैक।फे सोच्ठु पहिल भेटम केक्रो प्रति अत्राके मन जैना, आकर्षित हुइना का सच्चा मैया रहट ?सायद एक छिनके लाग आकर्षण हुइ सेकट ।लेकिन अत्रा ढ्या र दिन हुकाँर याद हदसे ज्यादा का करे आइटा ? जात्तिक ईहिन सच्चा मैया कठै ? कि पागलपन कठै? की लालचपन कठै ? महिन के सम्झयाई… ?
